Weeshuizen

Een erg eerlijk artikel in Vice Versa over weeshuizen in Nepal. Geschreven door mensen van ICFON (International Council for Friends of Nepal) in een blad voor ontwikkelingssamenwerking. Onverdachte hoek dus; geen negatieve-publiciteits-journalisten.

In het artikel wordt de vraag gesteld of kindertehuizen in Nepal (er zijn er 1065) ontstaan vanuit de behoefte of dat de behoefte ook ontstaat door het aanbod.
Het artikel gaat niet in de eerste plaats over de grove misstanden die er soms zijn (zoals pedofielen die een kindertehuis beginnen of er gaan werken), of illegale internationale adoptie of kinderhandel.
Het gaat ook over de vraag wat het aanbod aan kindertehuizen doet met mentaliteit van mensen: initiatieven die werkgelegenheid als voornaamste (maar impliciete) drijfveer hebben; weeshuizen als goedkope oplossingen voor ouders die hun kinderen goed onderwijs willen laten krijgen; en over de langere termijn impact van deze tehuizen: als kinderen na 18 jaar, cultureel vaak volledig ontworteld, de echte wereld in moeten.

Het pleidooi van het artikel is duidelijk: werk liever op een iets meer onderliggend niveau aan armoedebestrijding: een lokale school helpen verbeteren, kost net zoveel als 1 kind in een tehuis maar helpt er meer; werken aan inkomensvoorziening en zelfredzaamheid van ouders of gezinnen waar kwetsbare kinderen zijn, doet hetzelfde als kindertehuizen maar dan veel meer en zonder de negatieve bij-effecten op mentaliteit en ontworteling.