zaterdag, februari 16, 2008

Als ik geld had...

... zou ik het in de medische industrie in India investeren als social investment. Een prive ziekenhuis dat zich specialiseert in een bepaalde richting, samenwerkt met toeristische organisaties en package deals aanbiedt waarbij je een paar weken het moois van India ziet en daarna de operatie ondergaat. Alles bij elkaar nog goedkoper dan alleen de operatie in Europa. En minstens net zo goed. Er zijn al verzekeringen die openstaan voor medische outsourcing, en er zijn al ziekenhuisketens die winstgevende beursgenoteerde bedrijven zijn geworden.

... ik zou het als social investment zien, waarbij de winsten (helemaal of gedeeltelijk) gebruikt zouden worden om dezelfde zorg toegankelijk te maken voor lagere sociale klassen in India. Dus een win-win-win-win situatie: de verzekering in europa vanwege lagere kosten, de europese patient vanwege een 'leukere' operatie, ikzelf vanwege een rendabele investering, en bepaalde doelgroepen rondom het ziekenhuis vanwege verbeterde en goedkopere medische zorg.

... maar misschien ben ik te idealistisch om veel geld te hebben.

perspectiefwisseling

Momenteel bekijk ik het leven vanuit een heel ander perspectief dan ik gewend ben: passief in plaats van actief; afhankelijk in plaats van zelfstandig; 'beneficiary' in plaats van 'do-goody'; en soms (bv als je in een MRI scanner ligt) als object in plaats van subject.
Het is wel goed om de wereld zo eens vanuit een ander perspectief te bekijken; maakt me klein om te zien hoeveel mensen bezorgdheid en liefde tonen (in NL maar zeker ook in India); helpt ook om je eigen relativiteit weer eens te beseffen.
Ik herinner me nu dat ik de vele keren malaria in Nigeria ook steeds als nuttige relativeringsdagen beschouwde (zonder dat het daarmee leuk was).
Waar ik ook verschillende keren aan moest denken de afgelopen dagen is het belang van presentie. Mensen die vanuit het oogpunt van efficientie helemaal niet zoveel tijd aan mij hadden hoeven besteden, maar dat wel deden - er gewoon waren.

woensdag, februari 13, 2008

Een inch in het heelal

Gezien vanuit het heelal is de aarde miniscuul.
Op de hele aarde is een inch ongeveer niets.
Maar wel het verschil tussen leven en dood.
Als een grote boom in India op de auto valt en door het autodak je hoofd schampt en op je schouder komt.
Nu kost het een aantal weken rust om kleine beschadigingen in m'n wervels en een breuk in m'n sleutelbeen te laten genezen.
Een inch opzij en het verhaal was heel anders geweest.
Ik geloof in God - en (veel verbazender), Hij gelooft blijkbaar ook nog steeds in mij.

dinsdag, februari 05, 2008

Ontwikkeling niet gratis

Vandaag in de Hyderabad versie van The times of India: stressed Hyderabad on anti-depressants. Enorme toename van verkoop van anti-depressiva en slaappillen. En niet voor de IT profs die overwerkt zijn, maar vooral vrouwen tussen 35 en 40. Angstaanvallen en paniek – grote onrust over het rustige (?) leven als huisvrouw. Grotere levenssnelheid compromitteert gezinsleven. Eenzaamheid zit hier vaak achter temidden van alle drukte.

Zomaar een paar citaatjes die laten zien dat westerse ontwikkeling blijkbaar niet los verkrijgbaar is van westerse problemen.

zondag, februari 03, 2008

BOBO

Veel mensen geloven in de Bobo theorie: blink out - blink on, oftewel het knipperlichtgeloof.Heel algemeen kun je dit geloof als volgt formuleren:

Waar ik in geloof is er ooit geweest, is toen heel lang weggeweest en is weer teruggekomen toen "mijn" beweging begon. Daartussenin was het duisternis.
Ofwel: de ontwikkeling / het ware geloof / de vooruitgang / de rechte leer / een ideale vorm van ontwikkeling / etc. is er ooit geweest (nl. begin van het Christendom / in de Maya cultuur / bij de oude Chinezen / bij de oude Grieken / etc.), verdween vervolgens, maar gelukkig is dit 'ware goed' weer herontdekt toen 'mijn beweging' dit hervond en daarmee het licht vond, nl. bij de reformatie / de nadere reformatie / het ontstaan van mijn kerkverband / de afscheiding / new age beweging / zen boodschappers / ubuntu movement / etc.

In veel gevallen is aan te tonen dat in de 'duistere tussenperiode' hetzelfde gedachtengoed aanwezig is geweest en is doorgegeven en verder ontwikkeld.