donderdag, oktober 12, 2006

Maxima's mooiste kleren

De kleren van het koninklijk huis staan vaak in de belangstelling. In april stond er bijvoorbeeld in het RD een artikel over de mooie kleren van Maxima.

Net een week na dit artikel over de mooie kleren van Maxima in Argentinie, stond er in het ND dat Maxima de band met haar kledingontwerpster brak vanwege de slechte arbeidsomstandigheden in de naaiateliers van haar toeleveranciers. Niets daarover in het RD.

Gisteren stond in de Volkskrant op de voorpagina een artikel dat Maxima de relatie met kledinghuis Naum weer hersteld heeft. Naum heeft een adviseur maatschappelijk verantwoord ondernemen in de arm genomen en is hard aan het werk om betere arbeidsomstandigheden te garanderen. Jammer dat dit niet op de voorpagina van het RD staat. Of misschien morgen?

Nu krijgt Maxima echt mooie kleren. Kleur, model, lengte, stof? Sorry, dat interesseert me nog steeds niet.

Ik denk dat Maxima Jacobus heeft gelezen:

Hoor de klacht van het loon dat u de arbeiders die uw velden maaiden hebt
onthouden. Het geroep van de maaiers is tot de Heer van de hemelse machten
doorgedrongen.

In elk geval ben ik iets Oranje-gezinder nu.

zaterdag, oktober 07, 2006

Nazrani kerk in Kerala


Ik kreeg laatst het boekje 'Identity of Nazrani Church of Kerala' van de auteur: Prof. Joseph Pulikkunnel.
Dit boekje gaat over de enorm interessante geschiedenis van de Thomas christenen in India; een kerk die ongeveer in het jaar 52 geplant is door de apostel Thomas en sinds die tijd als zelfstandige kerk bestaat. Het boekje gaat over een stuk kerkpolitiek dat in de jaren '80 en '90 speelde: de commissie voor Oosterse kerken in de Rooms Katholieke kerk wilde aantonen dat deze kerk altijd een hierarchische relatie heeft gehad met de Perzische kerk, of preciezer: de Nestoriaans-Babylonische kerk. De bedoeling was dan dat deze kerk ook onder de zeggenschap van de commissie 'Oosterse kerken' zou vallen.

Prof Pulikkunnel laat overtuigend zien dat de Thomas kerk noch bij de oosterse kerk, noch bij de westerse kerk te rekenen is, maar een zelfstandige traditie heeft. Toen het Romeinse rijk het christelijk geloof aannam, en het Perzische rijk als gevolg daarvan de zwaarste christenvervolging in de hele geschiedenis inzette, vluchtten veel christenen naar Kerala (Zuid India) en daaruit is een aantal eeuwen een hierarchische relatie ontstaan waardoor de Thomas christenen ook wel de Syro-Malabar kerk heten. In de 15e eeuw is opnieuw een hierarchische relatie ontstaan. Nu met de Westerse kerk (RKK dus) door de binnenkomst van de Portugezen.
In plaats van nu toe te laten dat de geschiedenis vanuit een bepaalde periode wordt ingekleurd en de Thomas kerk wordt gezien als een ondergeschikte Oosterse kerk, laat Pulikkunnel vanuit historisch perspectief zien dat deze kerk vanaf het begin sterk op de context van Kerala is georienteerd en daar ook het volste recht toe heeft.

Heel aardig dat de visie van Pulikkunnel in grote lijnen overeenkomt met die van Moffett in zijn recente History of Christianity in Asia, terwijl het lange tijd niet de meest gangbare visie was.

woensdag, oktober 04, 2006

Simple lifestyle als ontwikkeling

Kloosters hebben een cruciale rol gespeeld in de ontwikkeling van West en Midden Europa. Centra voor cultuuroverlevering en onderwijs, door een gereguleerde structuur in staat om de verwoestingen van de Vikingen te overleven.
Je zou de geschiedenis van monniken en kloosters - en alle hervormingen daarin - kunnen zien als een opeenvolging van onsuccesvolle pogingen om arm te blijven (Roland Bainton). Steeds weer begon welvaart zich echter op te hopen - en was een volgende reformatie nodig. Deze cyclus is zeker 6 of 7 keer aan te wijzen, met de Cluniacs en de Cistercians als de bekendste.

De relatie tussen te grote ophoping van welvaart en noodzaak voor reformatie lijkt duidelijk aanwezig. In Amerika zijn een aantal organisaties die dit beseffen en salarissystemen hebben die niet gerelateerd zijn aan opleiding of positie, b.v. Campus Crusade (akelige naam, sorry) en Wycliffe Bible Translators. Er is ook een Order for World Evangelization, waar mensen lid van kunnen worden, een 'missionary salary' accepteren (whatever that may be...) en de rest ter beschikking stellen voor 'the work of the Lord' (whatever that may be...). Financiele carrieres kunnen dan niet meer belemmerend werken.

Het Lausanne document over 'Simple Lifestyle' geeft een heel aardige theologische inkadering voor deze manier van leven, zie hier.

Recent ben ik bezig geweest met een onderzoek naar ethiek en religie in vakonderwijs. Een organisatie gaf daarbij als praktisch voorbeeld van ethiek in hun vakopleidingen: het stimuleren van een 'simple lifestyle' - en dat begon heel praktisch: het licht uitdoen waar het niet nodig is, maar ook: samen een fonds creeren voor medestudenten die moeite hebben hun fees te betalen.

Dit zijn (voor mij) de stimulerende dingen in ontwikkelingswerk.

zondag, oktober 01, 2006

De kerk in de wereld


Net het boek van Michael Horton gelezen: "Where in the world is the church?" Een verfrissend boek wat me toch tegenviel.

Het gaat over het dilemma tussen 'wereldse' (beter wereldlijke) activiteiten en 'geestelijke': de idee dat de gewone bezigheden hoogstens een noodzakelijk kwaad zijn (die vervolgens geld opleveren om te gebruiken voor de geestelijke doelen), maar vaker nog een afleiding zijn om bezig te zijn met de echte, nl. geestelijke zaken. Echt God dienen gebeurt als predikant of in zending, dat is roeping - al het andere niet. Dat is dan al een stuk beter als 'het andere' op een christelijke manier gebeurt: een christelijk bedrijf, christelijke kunst, christelijke romans, etc. dan hoef je je ook een stuk minder schuldig te voelen om met wereldse zaken bezig te zijn.

Horton pleit ervoor om het terrein van Bijbel / theologie / ethiek / kerk volledig te scheiden van alle andere terreinen van het leven. Voor de gelovige is de hele wereld open, alle beroepen zijn goddellijke roeping. Er hoeft geen christelijke variant gecreeerd te worden voordat iets toelaatbaar is (een christelijke loodgieter zet geen christelijke wc's, dus waarom zou een christelijke kunstenaar christelijke kunst moeten produceren of een christelijke ontwikkelingswerker een christelijk project?). Hij laat zien dat historisch gezien juist het christelijk geloof, met name vanaf de Reformatie, een grote rol gespeeld heeft in de ontwikkeling van veel gebieden, incl. de ontwikkeling van de moderne wetenschap (Weber these, Merton thesis met een anti-Roomse bias. Stark laat zien dat het niet zozeer om Protestantisme alswel om monotheisme ging.)
Hij leunt sterk op Kuyper's ideeen van souvereiniteit in eigen kring om te bepleiten dat het niveau van kerk en theologie zich niet moet bemoeien met alle andere 'kringen' en heeft dus kritiek op Kuyper zelf die wel overal een christelijke variant van wilde hebben - dat leidt volgens Horton ook tot kwaliteitsverlies en tot namaak.

Tegelijkertijd pleit hij ervoor om het gebied van kerk, theologie en ethiek hier niet door te laten beinvloeden. Waarom hij me tegenvalt:

  • Het losse, onaantastbare niveau van kerk, theologie en ethiek staat contextualisatie in de weg.
    Als christelijke kunstenaars alleen seculiere muziek maken en de kerkelijke cultuur daar los van staat, blijft de kerkelijke cultuur star, onbeweeglijk en vervreemt van haar omgeving. Horton verdedigt dit theologisch (hij is van Westminster, beetje de 'regulative principle' traditie, die zegt dat in de kerk alles volgens Gods eigen voorschriften moet gaan zonder enige menselijke invulling - en vervolgens blijkt het toch te gaan om een bepaalde gestolde traditie.)
  • Ik deel z'n argument dat christenen veelmeer voluit in de wereld moeten staan en opereren, als roeping van God (dus zonder daar direct evangelisatorische doelen aan te koppelen), maar vindt toch dit niveau veel te los staan van z'n kerk/theologie/ethiek niveau. Toegepast op mezelf: christenen in ontwikkelingswerk (ik zeg niet: christelijk ontwikkelingswerk) moeten zich wel degelijk heel direct laten inspireren door een bijbelse mensvisie en bijbelse ethiek in hun werk
    • zullen dus geen overoptimistische visie uitdragen die geen rekening houdt met de realiteit van zonde en onrecht, in mensen en structuren. zie ook deze post.
    • zullen dus geen projecten opzetten die mensen in materiele zin helpen en in mentale zin achteruit helpen (dependency, loss of empowerment), etc.
  • Toegepast op politiek: christenen hoeven niet perse eigen christelijke partijen te hebben, maar moeten zich wel degelijk laten inspireren door bijbelse visies en vooral door bijbelse ethiek.