Eerlijke globalisering

Joseph Stiglitz, de ex-Wereldbank econoom, nu hun luis in de pels, heeft opnieuw een boek geschreven over de gevolgen van globalisering en hoe globalisering wel positief zou kunnen uitwerken voor degenen die er nu het slachtoffer van worden.
In het RD staat een heel lezenswaardige recensie van het boek. Lezen!
[01-12: goed interview met hem in CV koers. Ook lezen!]

Stiglitz keert zich (al langer) openlijk tegen de zogenaamde Washington Consensus die bij Wereldbank en IMF heersen: het idee dat als de markt maar geliberaliseerd wordt en overheidsbemoeienis tot een minimum wordt teruggebracht, de economische groei en dus de welvaart zal toenemen en vanzelf tot iedereen zal doordringen. De beruchtste uitwassen hiervan waren de Structurele Aanpassings Programma's (SAP's) van de jaren '80 en '90 die voor miljoenen mensen toegenomen armoede heeft opgeleverd.
En nog is onder druk van de VS dezelfde geest levend, ook in de handelsakkoorden die Europese landen nu (door het mislukken van de WTO top, de Doha ronde) met ontwikkelingslanden bilateraal afsluiten, de zogenaamde EPA's. Zie daarover dit verslagje (met een stomme verwisseling van WHO en WTO).

paar voorbeelden:

Grote Europese crawlers vissen de zee leeg met sleepnetten, en vernietigen daarmee ook de visvangsten van aankomende jaren door de zogenaamde broedkamers te vernietigen. Voor de kleine vissers blijft er niets meer in de zee over.

Door de import van EU mais is een van Ghana's grootste cooperaties al drie jaar lang niet in staat geweest haar werknemers de bonus die behoorde bij goede verkoop uit te keren. Door de dumping van kippenresten vanuit de EU is de markt voor lokale kip ingezakt. Helaas zijn het de vrouwen die dit het hardste voelen.

Boeren die niet meer kunnen opboksen tegen de vloed aan Europese importen, stoppen hun bedrijf en trekken naar de stad. Met alle gevolgen van dien.

Stiglitz geeft ook aan dat China's politiek slimmer was dan die van de Wereldbank en het IMF: China opende zijn grenzen niet in alle opzichten en gaf de financiele markten niet volledig vrij. Moet vrij pijnlijk zijn voor zijn landgenoten. Hij trekt de vergelijking met China verder door: wat China nu doet in zijn scramble for Africa (zonder op mensenrechten enzo te letten) lijkt sprekend op wat de VS en Europa deden tijdens hun scramble for Africa en tijdens de koude oorlog.