woensdag, november 29, 2006

Broek met een goed voornemen

Gister heb ik twee broeken gekocht. Andere twee in India laten liggen. Stom natuurlijk, maar was te verwachten.
Eerst via kledingchecker gekeken of er in Gorinchem winkels zitten met 'eerlijke merken', bijvoorbeeld die aangesloten zijn bij de Fair Wear Foundation. Nee dus.
Toen naar de V&D, die kwam niet heel slecht uit de tests.
"Weten jullie misschien of deze kleren door kinderen onder de 12 gemaakt zijn."
"Nee, daar kunnen we geen enkele uitspraak over doen, meneer."
"Dus het kan zijn dat jullie kleren met kinderarbeid gemaakt zijn? Hebben jullie dan informatie over de arbeidsomstandigheden daarbij?"
"Nee, ook daar weten we helemaal niets over. We kunnen niets uitsluiten. Misschien dat ze bij het hoofdkantoor meer weten."
Hm, dan kun je met goed fatsoen geen broek meer kopen natuurlijk.
Bij de volgende winkel maar wat voorzichtiger aangepakt, ik moest tenslotte wel een broek hebben. En Kuyichi via internet voor bijna 100 euro per broek bestellen gaat me toch echt (nog) te ver.
Bij Vogele: "Weten jullie of deze kleren door kinderen gemaakt zijn?"
"Nee, u bent de eerste die dat vraagt, maar dat wordt wel steeds belangrijker he? Eigenlijk weten wij dat helemaal niet. Ik neem aan dat ons bedrijf hier wel mee bezig is."

Vogele blijkt een Zwitsers concern te zijn. Dat kan een goed teken zijn. Ze geven uitgebreide info over hun 'Social Responsibility': ze hebben een Business Social Compliance Initiative met een Code of Conduct, gebaseerd op ILO normen voor arbeidsomstandigheden en een manual en houden zich bovendien aan de SA8000 norm van Social Accountability International.
Dat klinkt allemaal niet slecht.
Alleen als ik ga kijken bij de complete lijst van geaccrediteerde bedrijven met SA8000 keurmerk, staat Vogele niet bij de 7 Zwitserse bedijven die geaccrediteerd zijn.

Is dit een voorbeeld van goede voornemens die niet echt gecontroleerd worden? Ik weet het niet. Heb aan Goede Waar gevraagd of zij een onderzoek willen doen naar het kledingmerk Biaggini, wat Vogele verkoopt.
Eens kijken of daar wat meer uitkomt.

Wordt vervolgd.

vrijdag, november 24, 2006

Eerlijke globalisering

Joseph Stiglitz, de ex-Wereldbank econoom, nu hun luis in de pels, heeft opnieuw een boek geschreven over de gevolgen van globalisering en hoe globalisering wel positief zou kunnen uitwerken voor degenen die er nu het slachtoffer van worden.
In het RD staat een heel lezenswaardige recensie van het boek. Lezen!
[01-12: goed interview met hem in CV koers. Ook lezen!]

Stiglitz keert zich (al langer) openlijk tegen de zogenaamde Washington Consensus die bij Wereldbank en IMF heersen: het idee dat als de markt maar geliberaliseerd wordt en overheidsbemoeienis tot een minimum wordt teruggebracht, de economische groei en dus de welvaart zal toenemen en vanzelf tot iedereen zal doordringen. De beruchtste uitwassen hiervan waren de Structurele Aanpassings Programma's (SAP's) van de jaren '80 en '90 die voor miljoenen mensen toegenomen armoede heeft opgeleverd.
En nog is onder druk van de VS dezelfde geest levend, ook in de handelsakkoorden die Europese landen nu (door het mislukken van de WTO top, de Doha ronde) met ontwikkelingslanden bilateraal afsluiten, de zogenaamde EPA's. Zie daarover dit verslagje (met een stomme verwisseling van WHO en WTO).

paar voorbeelden:


Grote Europese crawlers vissen de zee leeg met sleepnetten, en vernietigen daarmee ook de visvangsten van aankomende jaren door de zogenaamde broedkamers te vernietigen. Voor de kleine vissers blijft er niets meer in de zee over.


Door de import van EU mais is een van Ghana's grootste cooperaties al drie jaar lang niet in staat geweest haar werknemers de bonus die behoorde bij goede verkoop uit te keren. Door de dumping van kippenresten vanuit de EU is de markt voor lokale kip ingezakt. Helaas zijn het de vrouwen die dit het hardste voelen.


Boeren die niet meer kunnen opboksen tegen de vloed aan Europese importen, stoppen hun bedrijf en trekken naar de stad. Met alle gevolgen van dien.

Stiglitz geeft ook aan dat China's politiek slimmer was dan die van de Wereldbank en het IMF: China opende zijn grenzen niet in alle opzichten en gaf de financiele markten niet volledig vrij. Moet vrij pijnlijk zijn voor zijn landgenoten. Hij trekt de vergelijking met China verder door: wat China nu doet in zijn scramble for Africa (zonder op mensenrechten enzo te letten) lijkt sprekend op wat de VS en Europa deden tijdens hun scramble for Africa en tijdens de koude oorlog.

donderdag, november 23, 2006

Rijst

Dit zie je in India overal langs de weg: pesticiden vanuit een simpele rugblazer. Heen met de wind mee, terug tegen de wind in. Geen enkele bescherming. In vissersdorpen die bij een riviermonding liggen, hoor je regelmatig: de vangsten zijn teruggelopen in de laatste jaren vanwege de pesticiden in de rivier.

Organische rijst is wel duurder, maar misschien is dit toch wel ontwikkelingsrelevant. In andere rijstexporterende landen zal het niet veel beter zijn. En tenslotte mag het welzijn van de wereld en de mensen daarop ook ons wel wat kosten. Zie hier en hier (p.16) meer over rijst.

India

Ben zo'n 2 weken in India geweest: Tamil Nadu en Andhra Pradesh. Fantastisch land (qua omgeving, bloemen, kleuren, geuren, creativiteit, zingen, dansen en mensen). Land wat volop in verandering is. Je zou Friedman's verhalen over de platte aarde en Sachs' fantasieen over het einde van de armoede bijna geloven - en de waarheidselementen ervan zie je ook. Toch worden de tegenstellingen in het land er niet direct kleiner op. 70% van de bijna 1,1 miljard mensen komt nog niet erg mee in de rat race.

Het mooiste?

  • Urenlange reizen per trein of auto met staf van de organisaties (b.v. 22 uur in de eerste 2 dagen) met uitgebreide tijd om niet alleen over projecten en ontwikkeling te praten maar vooral ook veel te leren over de Indiase culturen, het kastenstelsel, het Hinduisme, het sociale en economische leven in de dorpen, kerken, geloof en God.
  • Bijeenkomsten met mensen uit dorpen waarin de organisaties de resultaten van evaluaties presenteerden aan hun doelgroep: zowel de positieve dingen als de leerpunten - die soms aanleiding gaven tot heel aardige discussies.

De namiddag voor ik 's nachts terugvloog nog even tijd gehad om een bookshop op te zoeken. Elf boeken (2700pp) voor omgerekend zo'n 35 euro: vooral boeken over indigenous churches in India, Christianity is Indian, Bakht Singh (leuke christelijke liederen op deze site) en de Hebron churches, Sadhu Sundhar Singh, bronmateriaal over de Indiase kerkgeschiedenis en wat boeken van Vishal Mangalwadi.