maandag, oktober 27, 2008

Ouderwets schoolbord, pppt

Pas gaf ik een paar gastlessen (CHE). Was begonnen voor te bereiden met een powerpoint maar besloot toen om het gewoon ouderwets te doen met schoolbord en krijtje. En een whiteboard. Het ging over dingen als de aid chain en de project cyclus: zaken waarbij je met schema's, lijntjes en pijlen werkt. Het beviel me erg goed.
De voordelen van schoolbord vergeleken met Powerpoint:

  • De tekening ontstaat al pratend en in de volgorde van de interactie.
    Met ppt kun je natuurlijk animaties instellen, maar je kunt niet de volgorde veranderen.
  • Studenten zijn veel actiever betrokken: zij moeten het schema mede laten ontstaan door hun input. Bij ppt weten ze dat de volgende stap met een klik op de muis verschijnt ongeacht hun antwoord.
  • Als studenten het willen onthouden moeten ze het ook opschrijven - er is geen kant en klare handout van de ppt slides. Zeker bij schema's en figuren is het meetekenen een voordeel. (handouts hebben uiteraard ook hun voordeel).
  • Je bent ook veel flexibeler: als studenten nieuwe elementen inbrengen, kun je die op het bord toevoegen. Als er veel interactie over een term is (b.v. complementariteit), kun je elementen aan je tekening toevoegen.
    (dit is net als bij de discussie over logframe vs. flexibiliteit - voor ingewijden)

Voor de goede orde: ik ben nu niet anti-ppt en zal ongetwijfeld nog vaak met ppt werken. Misschien ben ik post-ppt, pppt dus. Zoiets als: er is ook leven buiten ppt.

vrijdag, oktober 24, 2008

Amazon tip

Gorinchem zit niet heel dicht bij wetenschappelijke bibliotheken. Gelukkig kun je steeds meer boeken lezen via Amazon met Search Inside of Look Inside. Vanwege copyrights kun je maar 4 aaneengesloten pagina's lezen.
Vervolgens kun je wel op termen zoeken door het hele boek. Met deze combinatie kan ik dus het hele boek lezen:
b.v: ik lees pag. 5-8. Daarna kan ik niet verder. Ik zoek op zoekwoord "9". Amazon vindt die zoekterm op pag. 9 (hoe kan het ook anders). Dus kan ik pag. 9-12 lezen. Vervolgens zoek ik naar "13", enzovoorts.
Mijn geweten vraagt zich af of ik hiermee copyright wetten overtreedt. Ik sus mijn geweten door twee dingen: 1) Amazon is verantwoordelijk. Ik hack niets, maak alleen gebruik van de mogelijkheden die me geboden worden. 2) De auteurs van deze boeken worden hierdoor wel geciteerd in de papertjes die ik schrijf en dat moet goed zijn voor hun populariteit

vrijdag, oktober 17, 2008

Wat doen evaluatoren?

Wat doe je als evaluator?
"Biting the hand that feeds you while appearing only to be licking it" (Henry M. Brickell)
Vrij vertaalt: "kritiek uitbrengen op degene die je betaalt voor de opdracht, terwijl het lijkt alsof je heel aardig bent".

Dit laat heel aardig zien welke vaardigheden een consultant in zich moet verenigen: niet alleen de onderzoeksvaardigheden om gefundeerde uitspraken te doen, maar ook de relationele vaardigheden om dit zodanig te brengen dat het geaccepteerd wordt.
En ook de twee grote gevaren voor een consultant:

  1. goede wetenschapper maar geen vaardigheden om dit goed terug te koppelen --> conflicten
  2. goed relationeel maar niet onafhankelijk genoeg om kritische conclusies te brengen --> alleen conclusies die de directeur graag wil horen
(bron: Fourth Generation Evaluation, Guba and Lincoln, 1989)

maandag, oktober 13, 2008

Armen - in soorten en maten

De 'allerarmsten', de 'poorest of the poor'. Twee uitdrukkingen die organisaties nogal eens graag gebruiken om aan te geven voor / met wie ze nu eigenlijk werken.
Maar je hebt er nog veel meer:

  • very poor
  • extremely poor
  • ultra poor
  • hardcore poor
  • hated poor
Pas blogde ik over microkrediet voor de extremely poor en de onzin daarvan. Wat betekent het als organisaties zeggen dat ze voor deze categorieen mensen werken? Als je alle mensen van de wereld van rijk naar arm op een rij zet, zijn de allerarmsten de achterste 2. Of 3, of 3000, of net zoveel als je de lijn legt.
Een veel betere methode is, om binnen een gemeenschap aan mensen te vragen wat armoede is. Pas heb ik (met anderen) zo'n exercitie gedaan in twee landen, ruraal gebied: wie zijn de 'very rich', de 'rich', de 'average', de 'poor', en de 'very poor'?. Dan blijkt dat mensen heel nauwkeurig aan kunnen geven welke sociale classificaties zij hanteren en wie dus de 'very poor' zijn. Een paar kleine voorbeeldjes, die meer spreken dan allerlei aantallen van geiten, landoppervlakte, etc.:
  • de 'very rich' nemen altijd voorrang in het verkeer, of ze het nu hebben of niet.
  • de 'very rich' herken je aan hun nonchalante manier van lopen.
  • de 'average' eten normaal gesproken geen vlees, maar als een schaap of geit doodgaat, hebben ze een keer vlees te eten. Als bij de 'poor' een schaap of geit doodgaat, verkopen ze het vlees omdat ze het geld nodig hebben.
Mensen gaven ook aan wie nu het meeste voordeel hadden van projecten (het ging om die projecten die men als beste had uitgekozen): dat bleek in vrijwel alle gevallen voor een groot deel naar de '(very) rich', voor een kleiner deel naar de 'average', soms ook de 'poor', maar slechts in uitzonderingen naar de 'very poor' te gaan. Microkredietprojecten al helemaal niet.
Een voorbeeld: project ter verbetering van diergezondheid (vaccinaties voor dieren): effect voor de 'very poor' is er niet, want die hebben geen dieren. Ja toch: meer gezonde dieren leidt tot meer dieren die geslacht worden op marktdagen - en dan krijgen de 'very poor' ook iets meer slachtrestjes: onderkant van de poten van schapen, de oren en nog een paar restjes.
School idem: de 'very poor' hebben geen kleren voor hun kinderen. Zijn schooluniformen ook gratis, dan hebben ze hun kinderen nodig om genoeg eten te verzamelen; speelt dat niet, dan hebben ze niet op tijd de goede informatie om mee te kunnen doen.
Oftewel, bereiken van de 'very poor', in de definitie van mensen zelf, is nog niet zo makkelijk.
Laat staan de 'extremely poor', de 'ultra poor' en al die andere categorieen.

vrijdag, oktober 10, 2008

Microfinance voor iedereen

Kiva was de eerste: waar consumenten direct leningen konden uitzetten (met rente) voor ondernemers in ontwikkelingslanden. Nu kun je als particulier via eBay microkredieten uitzetten, en heb je MyC4 en MicroPlace. (Absoluut moeite waard om eens te kijken).
Je kunt daar gewoon zelf een accountje aanmaken, iemand kiezen aan wie je een leninkje of lening wilt geven, je rentepercentage bepalen en de investering doen.
Fantastisch. Als veel mensen op deze manier een deel van hun spaargeld inzetten, kan dat een waardevolle toevoeging zijn voor ontwikkelingswerk.

MicroPlace is helemaal leuk: je kunt daar het 'poverty level' kiezen: poor, very poor, of extremely poor.
Maar wat een misleiding! Klik je bij extremely poor, dan zie je 21 foto's van mensen, die geen van allen 'extremely poor' zijn, en ook niet 'very poor'. Ik vermoed zelfs dat als je in de lokale samenleving zou vragen wat voor mensen die zijn, dat sommigen als 'gemiddeld' benoemd zouden worden.
Studies maken steeds weer duidelijk: de 'very poor' hebben geen benefit van microkrediet. Als ze het al nemen, lopen ze het risico er nog armer van te worden, omdat ze het geld niet productief investeren. Als je hier dingen roept als 'extremely poor', dan moet je nog wel 3 categorieen armen definieren, die nog onder deze groep bungelen: 'very extremely poor', 'ultra poor' en 'hyper super ultra poor'.
Ondanks deze kritiek ben ik wel heel positief over MicroPlace en MyC4. Als ik later geld te besteden heb...

woensdag, oktober 08, 2008

Econoompje spelen

Altijd onder de indruk als je boeken leest van Jeffrey Sachs, Easterly of andere economen? Met van die mooie grafieken, indrukwekkende tabellen met allerlei economische data.
Je kon daar zelf al een heel klein beetje mee spelen, met b.v. Gapminder. Allerlei dingen tegen elkaar uitzetten in mooie grafiekjes, net zolang tot je een leuk verband vindt.

Maar nu kun je echt econoom spelen. Op isimulate.worldbank.org mag je nu zelf met allerle economische en econometrische modellen rekenen en scenario simuleren: 'wat zou er gebeuren als...'. Daarmee kan vanaf nu dus iedereen indrukwekkende uitspraken gaan doen: 'ik heb uitgevonden, dat als x gebeurt, dat dan het GDP in land y zo en zoveel omhoog gaat.' En je zult zien, dat iedereen met ontzag naar je kijkt. Het echte ontwikkelingsleven wordt immers geregeerd door economen. De werkelijkheid gaat zich absoluut vormen volgens de simulaties die je online laat runnen. Mits factor x maar gehoorzaamt natuurlijk.

Dit is een beetje cynisch, en het geeft aan wat ik de gevaren vind van 'zomaar simulaties doen', maar ik ben wel heel positief over dit initiatief van de World Bank. Het is helemaal web2.0 opgezet: je kunt scenario's opslaan, delen, van anderen bekijken. Economen hebben in ieder geval niet meer het alleenrecht om voorspellingen te doen (hooguit om de modellen achter de simulaties te bepalen).

woensdag, oktober 01, 2008

Participatie

Was pas een aantal dagen in een dorp in West Afrika. We sliepen in een paar gebouwen: inspectie lager onderwijs. Voor opvang leerkrachten die in het district kwamen. Project van een grote donor.
Er was elektriciteit. Maar nu niet meer. Zonnepanelen gestolen. Er was een man gekomen, met auto. Die had gezegd dat hij betaald was voor onderhoud van de panelen. Hij laadde alles in: panelen, accu's, alles. En kwam niet meer terug. Einde elektriciteit.
Dat krijg je ervan als je als organisatie/donor de mensen niet betrekt bij de monitoring en het onderhoud van 'je' projecten. Of, in jargon: als er geen participatie is.
Toch was het project niet waardeloos: we hadden in ieder geval onderdak, al was het dan in het donker.