Kerk heeft pelagianen nodig

Dit staat in het RD (hier).
Heel kort: mensen die de wereld willen verbeteren, worden al snel voor Pelagiaan versleten. Maar de kerk heeft ook Augustinianen nodig om het besef van de realiteit van de zonde levend te houden.
Natuurlijk is deze versimpeling niet het hele verschil tussen Pelagianen en Augustinianen, maar het is wel aardig om over door te denken:

Ik herken wel de kritiek op mensen die er in sommige kerken is op mensen die de wereld willen verbeteren (zie ook deze post). Volgens mij moeten die niet twee soorten mensen zijn die elkaar in de kerk in evenwicht moeten houden, de ene groep die de wereld wil verbeteren en de andere groep die dat niet wil omdat ze beseft dat er zoveel zonde is (in onszelf of in anderen), met als compromis dat een paar mensen van de P-groep toch de wereld overenthousiast gaan verbeteren alsof er geen zonde is, terwijl de A-mensen maar ach en wee roepen dat het zo verkeerd is.

De kerk moet voluit P en voluit A zijn: voluit de wereld willen verbeteren en dat ook als haar roeping zien, maar ook voluit vanuit het besef van de realiteit van de zonde, in haarzelf en daarbuiten, in mensen en in structuren. Dat zou een aantal gevolgen hebben:

• De kerk zou veel meer doen om de wereld te verbeteren, in gebed, in prediking en in daad (dus in Woord en Daad).
• De kerk zou bij deze activiteiten haar eigen motieven kritischer bevragen vanuit de realiteit van zonde in ons.
• De kerk zou niet meegaan in overenthousiaste initiatieven, waarbij mensen met een 'big push' omhooggewerkt worden en het 'end of poverty' als een functie van financiele input gezien wordt, zoals bijvoorbeeld Jeffrey Sachs doet geloven (vanwege de realiteit van zonde in mensen en vooral ook in de lokale en wereldwijde structuren die mensen omkneld houden).
• Vanuit het bewustzijn van de aanwezigheid van zonde, zou de kerk ook meer bereid zijn haar eigen handelen tegen het licht te houden om te kijken of ook daarin dingen anders moeten om de wereld te verbeteren.
• De kerk zou haar profetische stem zowel naar binnen als naar buiten meer gebruiken om zonde aan te wijzen in structuren die het verbeteren van de wereld tegengaan.

En waarschijnlijk zijn er nog veel meer dingen te bedenken vanuit de combinatie van P en A.

Dit is reformatorisch activisme.