The quest for freedom and dignity

Een van de leukere dingen in de vakantie: de kinderen aan het spelen in een overdekte speeltuin en Arjanne en ik op een stoel erbij met een boek. Arjanne met 'het meisje met het rode haar' van Theun de Vries en ik met 'The quest for freedom & dignity' van Vishal Mangalwadi, de grootste christelijke denker van India.

Dit boek begint met een aantal verhalen over de onderdrukkende aspecten van het kastenstelsel in India. Mangalwadi laat zien hoe het traditionele Hindu wereldbeeld ontwikkeling tegenhoudt en in de weg staat.
Wat me bijzonder aanspreekt, is hoe hij na een overstroming met de getroffen mensen niet direct gaat helpen maar het gesprek aangaat over waarom er wel een groot stenen beeld gemaakt kan worden, en goede stevige huizen voor mensen uit de hogere kasten, terwijl diezelfde technische kennis niet wordt ingezet om zichzelf te beschermen tegen overstromingen.

In veel verhalen voel ik een sterke boosheid en verontwaardiging over het onrecht wat gedaan wordt en meer nog: wat geaccepteerd wordt als normaal. Mangalwadi schrijft op een manier dat je vanzelf mee gaat resoneren met deze verontwaardiging.

Hij laat steeds weer zien dat 'social engineering' geen oplossing is voor de ontwikkeling van India's lagere kasten, maar dat het gaat om 'social transformation' - en volgens mij is dat een inzicht wat in deze tijd van toenemende internationale hulpvolumes hard nodig is.

Mangalwadi noemt verschillende keren de rol die het christelijke wereldbeeld gespeeld heeft in de ontwikkeling van West Europa en Amerika (in de lijn van mensen als Christopher Dawson en Rodney Stark - hoewel M. meer verwijst naar de -toch wel wat achterhaalde- ideeen van Max Weber).
Hij gelooft vast dat de uitweg voor India ligt in een werkelijke acceptatie van democratie (en gelijkheid daarin, zoals die in de Indiase constitutie opgenomen is, onder invloed van evangelicale invloeden vanuit Engeland, daar heeft hij een ander boek over geschreven) en godsdienstvrijheid, waarbij hij erg overtuigd is dat het christelijk geloof het meest te bieden is (en de absolute waarheid is - M. gaat ook de discussie aan met postmoderne denkers). Tegelijkertijd ziet hij wel het gevaar van 'mensen religieus omkopen door social service'.

Mangalwadi verwijst veel naar de ideeen van Dr Ambedkar en Mahatma Phule, de eerste twee leiders van de Dalit revolutie (kastelozen, outcasts, onderste rangen van de Shudra's). Triest is hoe hij laat zien dat Ambedkar eerst erg aangetrokken was door het christelijk geloof, maar door de slechte praktijken van christelijke zendingen en kerken zich ervan afkeerden - het kastenstelsel bleek daar net zo goed nog te functioneren. Ambedkar koos voor het Buddhisme.